Minominike'nin Mektupları

Tanrı ya yok ya da çok öfkeli işte bize öğretilen bu... Bizi koşulsuz seven Yaradan yerine, sürekli skor takibi yapan bir Tanrıya inandırıldık, "iman" çizgisinden sapıp "Tanrı"yı kızdırmanın sonuçları telafi edilemez işte bu korku ve kuşkuyla şekillenen egolarımızın esiri olduk, oysa O'nun tek arzusu özgür ruhlara sahip olmamız, bizimse özgürlükten ödümüz kopuyor ve korkunun hâkim olduğu bir yerde koşulsuz sevgi tecrübe edilemez... Biz daha soru sormadan cevapların önümüze konduğu bir çağda, belki de artık yeni şeyler öğrenmeye değil, zaten bildiklerimizi hatırlamaya ihtiyacımız vardır... Minominike Gissis Makwa bize unutturulanları hatırlatacak...

Kızılderili bir bilge olan Minominike Gissiz Makwa, henüz bebekken evlat edinilen Beyaz torunu Tulugaq Kagagi'ye, yani Kuzgun'a, bir dizi mektup bırakır bu dünyadan göçüp gitmeden... Hayatta yolunu şaşırıp bir rehbere ihtiyaç duyacağı yetişkinlik yıllarında bedenen yanında olamasa da ruhen eşlik etmek ister torununa. Dedesi Minominike'nin bu mektupları Kuzgun'a karanlık günlerinde ışık tutacak, yaşama dair bilgeliğin içimizde zaten var olduğunu, sadece sesini duyurması gerektiğini öğretecektir...

"İnsanlar evreni tasvir etmekle o kadar meşgul ki, ona dışarıdan bakan birer gözlemci pozisyonunda olduklarından, bir türlü onunla bütünleşemiyorlar. İlahi Yaradan'la ilişkileri de bundan pek farklı sayılmaz. O'ndan bahsedip durmaları aralarında samimi bir bağ olduğu anlamına gelmiyor. Aynı kulübede yaşayan ama nadiren birbirlerine dokunan ya da birbirleriyle konuşan karı koca gibiler.

Güneşin Wabun'dan, yani Doğu'dan doğmasındaki ders, karanlığın hiçbir gün seni zorda bırakacak kadar uzun sürmeyeceğidir. Ancak sen o anı yaşarken sanki gece hiç bitmeyecekmiş gibi durur. Yani zaman zaman herkesin hayatında karanlıklar olacaktır. Güneş yılın bazı zamanlarında erken, bazı zamanlarında geç doğar. Bazen karanlık çok uzun sürse de yolun sonu hep aydınlıktır."

- Minominike Gissis Makwa – Pirinç Ayı Ayısı